σ όλους τους φίλους και ...εραστές της τέχνης του θεάτρου.
Μιά καινουργια αρχή είναι επιτρεπτή και επιβαλλόμενη με την ευκαιρία της συμβατικής αλλαγής χρονιάς.
Κορίτσια, ευχαριστούμε για την πρόσκληση.
-Αλέξη, είσαι σίγουρος ότι εδώ που σκάβουμε θα βρούμε κάρβουνο;
-Γιατί αφεντικό, ποιος σου είπε ότι σκάβουμε να βρούμε κάρβουνο;
-Τότε τι σκάβουμε να βρούμε;
-Σκάβουμε να βρούμε τους δαιμόνους που έχουμε μέσα μας…!
Θόδωρος Λαμπριανίδης
Σχέση πάθους ή εξάρτησης; Ένα ακόμη δίχτυ ασφαλείας ή μια ακόμη προεξοχή στο βράχο; Το αθέλητο κακό επιβιώνει με πρόσχημα τις «ανάγκες» μας, αλλά και επανέρχεται σαν την ηχώ της ηθικής μας..
Σ αυτή μας τη πλεύση διαπιστώσαμε ότι όσο πιο διάφανο γινόταν το νερό, τόσο πιο ξεκάθαρα αποκαλύπτονταν οι βυθισμένες αλήθειες του έργου, «μέχρι που γύρισε ο ήλιος κι έγινε το νερό καθρέφτης…».
Λουκάς Δαγδηλέλης
Είτε γιατί είναι κάποια βαθύτερη ανάγκη μας για επικοινωνία, είτε γιατί με την υποκριτική αναμοχλεύουμε κομμάτια του δικού μας εαυτού, το θέατρο αποτέλεσε για μας ταυτόχρονα πρόκληση αλλά και ειλικρινή εσωτερική δημιουργία. Το έργο που «ανεβάσαμε» στάθηκε αφορμή για έκφραση, μάχη και ψυχικό εξαγνισμό, ώστε τελικά να νιώθουμε -ουτοπικά, ίσως- ότι προσεγγίσαμε την αρχαία έννοια της κάθαρσης… Μια ανεπανάληπτη εμπειρία που ελπίζω να ξαναζήσω σύντομα!
Βαγγέλης Καϊμακάμης
Τα «Αξύριστα Πηγούνια» είναι μια βαθιά βουτιά στα βαθιά της ψυχής. Κοιτώντας με μια ματιά λίγο καθαρή τρομάζουμε, αλλά και μας υποχρεώνει στη θέα της αλήθειας.
Τα δραματικά πρόσωπα του έργου βασανίζονται και βασανίζουν το ένα το άλλο με εργαλεία τα πάθη τους. Σαν να μην έχουν άλλο τρόπο ύπαρξης. Αυτά τα πρόσωπα προσπάθησα να φωτίσω με ήχους.
Χρήστος Συκιώτης